Z niecierpliwością i nadzieją cały Świat wyczekuje szczepionki przeciw koronawirusowi SARS-CoV-2. Jednocześnie nie brakuje sceptyków, którzy nie wierzą w skuteczność wszelkich szczepień. A przecież wiele chorób dzięki szczepionkom zostało całkowicie wyeliminowanych lub ograniczyło liczbę przypadków choroby czy złagodziło objawy choroby - m. in. tężec, błonica, krztusiec, odra, różyczka, świnka, WZW typu B, grypa czy choroba Heinego - Medina.
Warto przypomnieć o wirusowej chorobie zakaźnej heinemedina wywołanej przez 3 typy wirusa polio. Choroba znana od czasów starożytności, która do XIX w. występowała sporadycznie, ale w XX w. wywoływała liczne epidemie.
Choroba Heinego-Medina (łac. poliomyelitis anterior acuta), wywołuje ostre nagminne porażenie dziecięce.
Wirus szerzy się najczęściej przez kontakt bezpośredni – głównie drogą pokarmową lub w mniejszym stopniu drogą kropelkową. Wirusy polio RNA, po przedostaniu się do układu nerwowego, mogą wywołać uszkodzenie nerwów objawiające się niedowładem lub porażeniem mięśni (porażenia obu kończyn dolnych lub górnych, a także porażenia czterokończynowe i porażenia niektórych mięśni tułowia). Zakażenie może przebiegać pod różnymi obrazami klinicznymi, od najczęstszych zakażeń bezobjawowych (90-95% przypadków), poprzez zakażenia poronne (4-8%) i postacie oponowe do ciężkich zachorowań (0,5%) z porażeniem wielu mięśni, w tym oddechowych i zgonem.Prof. Hilary Koprowski opracował pierwszą żywą szczepionkę przeciw poliomyelitis (chorobie Heinego – Medina), która zapoczątkowała skuteczną walkę z tą straszną chorobą.
Profesorowi jako pierwszemu udało się odkryć gospodarza dla wirusa poliomyelitis (był nim szczur bawełniany) i uzyskać osłabionego, żywego wirusa, który został z sukcesem wykorzystany w nowej, żywej szczepionce przeciw poliomyelitis. Szczepionkę opracowano w 1951 r., po czym od 1958 r. podawano w ramach programów szczepień w różnych częściach świata, np. w Ameryce i Afryce. Przykładem była akcja w Kongo w 1958 r., kiedy zaszczepiono 250 000 dzieci.
Gdy epidemia polio wybuchła także w Polsce, zorganizował transport szczepionek do kraju. Dziewięć milionów dawek przypłynęło w beczkach statkiem. Polski rząd nie zapłacił za to ani grosza.
W 1959 r. zaczęły się masowe szczepienia. Efekt przeprowadzonej akcji szczepień był natychmiastowy, liczba zachorowań spadła z 6000 przypadków w 1958 r. do około 30 w 1963 r., a liczba zgonów z 111 do dwóch. Dzięki akcji i szczepionce profesora Koprowskiego epidemię poliomyelitis w Polsce udało się szybko opanować.
Profesor opracował także bezpieczną szczepionkę przeciw wściekliźnie, dzięki wykorzystaniu metody hodowli wirusa wścieklizny w zarodkach kurzych, z myślą o wściekłych psach i lisach odkrył szczepionkę doustną, którą można zrzucać z samolotów. Wcześniej szczepionka była przez wiele lat stosowana w postaci wstrzyknięć domięśniowych i podskórnych, w miejsce bolesnej podawanej pod skórę brzucha szczepionki opracowanej jeszcze przez Pasteura.
Profesorowi jako pierwszemu udało się odkryć gospodarza dla wirusa poliomyelitis (był nim szczur bawełniany) i uzyskać osłabionego, żywego wirusa, który został z sukcesem wykorzystany w nowej, żywej szczepionce przeciw poliomyelitis. Szczepionkę opracowano w 1951 r., po czym od 1958 r. podawano w ramach programów szczepień w różnych częściach świata, np. w Ameryce i Afryce. Przykładem była akcja w Kongo w 1958 r., kiedy zaszczepiono 250 000 dzieci.
Gdy epidemia polio wybuchła także w Polsce, zorganizował transport szczepionek do kraju. Dziewięć milionów dawek przypłynęło w beczkach statkiem. Polski rząd nie zapłacił za to ani grosza.
W 1959 r. zaczęły się masowe szczepienia. Efekt przeprowadzonej akcji szczepień był natychmiastowy, liczba zachorowań spadła z 6000 przypadków w 1958 r. do około 30 w 1963 r., a liczba zgonów z 111 do dwóch. Dzięki akcji i szczepionce profesora Koprowskiego epidemię poliomyelitis w Polsce udało się szybko opanować.
Profesor opracował także bezpieczną szczepionkę przeciw wściekliźnie, dzięki wykorzystaniu metody hodowli wirusa wścieklizny w zarodkach kurzych, z myślą o wściekłych psach i lisach odkrył szczepionkę doustną, którą można zrzucać z samolotów. Wcześniej szczepionka była przez wiele lat stosowana w postaci wstrzyknięć domięśniowych i podskórnych, w miejsce bolesnej podawanej pod skórę brzucha szczepionki opracowanej jeszcze przez Pasteura.
Prof. Hilary Koprowski wirusolog, immunolog, wakcynolog i biotechnolog. Urodził się 1916 r. w Warszawie, gdzie w 1933 r. ukończył XI LO im. M. Reja, a następnie uczęszczał do konserwatorium muzycznego w klasie fortepianu oraz ukończył studia medyczne. W 1939 r. wyjechał z kraju do Brazylii, gdzie - w Fundacji Rockefellera – pracował nad żółtą febrą i innymi wirusami, a w 1944 osiadł w Stanach Zjednoczonych, gdzie rozwijał swoją pracę naukową. Prof. Hilary Koprowski znany na całym świecie, w Polsce niedoceniany. Za zasługi w dziedzinie medycyny zasługuje na pomnik.
Fot. Hilary_Koprowski
Zobacz też:
Blog jest naprawdę fajny. Musisz mieć ogromny talent żeby dodawać takie wpisy. Czekam na kolejny ciekawy artykuł.
OdpowiedzUsuńCzekam na kolejny tak samo ciekawy artykuł.
OdpowiedzUsuńNaprawdę super blog. Lubie na niego wchodzić.
OdpowiedzUsuńTakich świetnych blogów nie ma zbyt wiele.
OdpowiedzUsuń