Zainteresowały mnie badania naukowe stwierdzające, że olejek goździkowy oraz jego lotne składniki wykazują aktywność p/biofilmową.
O biofilmie pisałam już we wcześniejszych blogach.
Roślinne olejki eteryczne mogą być stosowane, jako produkty alternatywne lub pomocnicze w terapii zakażeń biofilmowych.
Wpływają na aktywność enzymów mitochondrialnych patogenów, redukując żywotność biofilmów bakteryjnych, grzybiczych, mieszanych.
Sprawniej niż olejek w stanie płynnym penetruje w głąb biofilmu frakcja lotna olejku. Olejek w aerozolu jest więc lepszy niż wszelkiego rodzaju maści, kremy czy zasypki z antybiotykami, stosowane bezpośrednio na zakażoną ranę. Maści, kremy czy inne środki antyseptyczne utrudniają odpływ wydzieliny, zwiększając tym samym proces zapalny i opóźniając ziarninowanie tkanki.
Tak więc degradacja biofilmu pod wpływem aerozolowego olejku goździkowego może pomóc wniknięciu leku i ułatwić terapię.
Olejki eteryczne posiadają szeroką gamę aktywności
terapeutycznej. Udokumentowano ich działanie p/bakteryjne, p/wirusowe, p/grzybicze
i antyoksydacyjne. Stosowane są od dawna przy leczeniu zakażeń układu
oddechowego, pokarmowego, narządów płciowych, a także przy wspomaganiu
funkcjonowania układu immunologicznego, endokrynologicznego i nerwowego. Olejki
eteryczne wykorzystywane są również w terapii p/nowotworowej, w schorzeniach
układu sercowo-naczyniowego i nerwowego, a także wykazują działanie obniżające
poziom cholesterolu oraz obniżające i regulujące poziom glukozy.
Właściwości olejków eterycznych znane są bardzo dobrze i wykorzystywane
w medycynie i kosmetologii.
W olejku tymiankowym zidentyfikowano 40 składników, z
których większość posiada właściwości p/bakteryjne zwłaszcza wobec klinicznych
szczepów bakteryjnych wieloopornych na antybiotyki.
Olejki mają właściwości silnie hamujące przyleganie
(adhezji) bakterii chorobotwórczych do nabłonka, a więc mogą być wykorzystywane
w profilaktyce nawracających infekcji.
Tymol i karwakrol – związki fenolowe znajdujące się w
olejkach uzyskanych z gatunków Thymus sp. Utrudniają w znacznym stopniu adhezję
gronkowców Staphylococcus aureus i
pałeczek Escherichia coli do komórek
nabłonka układu moczowo-płciowego. Związki te są wykorzystywane w medycynie,
stosuje się w zapobieganiu infekcji dróg moczowych.
Podobne działanie posiada olejek cząbrowy (Satureja hortensis L.).
Przy leczeniu zmian skórnych – ran, ropni, owrzodzeń, można
stosować leczenie miejscowe z olejku tymiankowego. Stosowanie takiego olejku
może być wspomagające lub alternatywne do leczenia konwencjonalnego.
| W olejku lawendowym zidentyfikowano 34 składniki, w tym m.in. związki fenolowe, alkohole i estry. Są aktywne wobec Staphylococcus aureus (MRSA), Enterococcus faecalis (VRE), a także pałeczek Gram (-) w tym Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Proteus vulgaris, Shigella sonnei. |
Badania wykazały również synergistyczne działanie olejków
eterycznych w połączeniu z przeciwdrobnoustrojowymi lekami syntetycznymi.
Jednoczesne zastosowanie olejku pozyskanego z Pelargonium graveolens i norfloksacyny wobec szczepów Staphylococcus aureus, Escherichia coli oraz Bacillus sp. Pozwoliło znacznie obniżyć
minimalne, efektywne stężenie hamujące antybiotyku.
Literatura:
Monika Sienkiewicz. Zakład Mikrobiologii Lekarskiej i
Sanitarnej. UM Łódź. - Ocena wrażliwości
klinicznych szczepów Escherichia coli
na działanie olejku tymiankowego i lawendowego w odniesieniu do ich lekooporności.
Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia 2011, 63: 273-281
Aleksandra Budzyńska. Zakład Usług
Mikrobiologiczno-Technicznych.UŁ. Łódź.
- Ocena bójczego działania fazy płynnej i frakcji lotnej olejków
eterycznych na hodowle biofilmowe Staphylococcus
aureus oraz Candida albicans.
Własne rozwiązania metodyczne. Medycyna Doświadczalna i Mikrobiologia 2011, 63:
327-331
