Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Kolory w mikrobiologii. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą Kolory w mikrobiologii. Pokaż wszystkie posty

piątek, 24 maja 2013

Promieniowce - czyli kolory i zapachy w mikrobiologii

Kiedy dbamy o kwiatki w ogródku, marzą nam się dorodne owoce, piękne sady i pachnące kolorowe krzewy, podświadomie wiemy, że musimy im zapewnić odpowiednie warunki glebowe, z której mogłyby czerpać odżywcze substancje.
My roślinom zapewniamy dobry kompost czy obornik, a one odwdzięczają się pięknymi kolorami, zapachami.
Nie zastanawiamy się, czy ziemia jest bogata w ... jakieś tam promieniowce. A są to bakterie powszechnie występujące w glebie, budową przypominające grzyby nitkowate. Mają duże znaczenie w utrzymaniu takich warunków środowiska, aby spełnić wymogi rosnących roślin. Promieniowce odgrywają ważną rolę w procesach rozkładu materii organicznej i ograniczaniu przykrego zapachu kompostu.
Możecie się chyba ze mną zgodzić, że świeżo zaorana ziemia ma charakterystyczny zapach? Specyficznie pachnie wilgotna gleba ogrodów, lasów czy gospodarstw rolnych.
W dużej mierze ten zapach świadczy o obecności geosminy, substancji wytwarzanej przez promieniowce.

Promieniowce produkują wiele barwników (brązowych i czarnych) odpowiedzialnych za kolor humusu. Jest ich więcej w ziemi uprawianej, niż w ugorach.
Promieniowce to drobnoustroje bardzo pożyteczne, należące do czołowych producentów związków o aktywności biologicznej, w tym o działaniu p/bakteryjnym, p/wirusowym, p/grzybiczym i p/robaczym. Produkują wiele enzymów, które biorą udział w procesie rozkładu szczątków zwierzęcych i materiałów biologicznych, takich jak celuloza, chityna, celuloza. Amoniak potrafią przekształcić w azotany,potrafią azot z powietrza wiązać czyniąc go bardziej przystępnym dla roślin.
Stanowią 10% flory mikrobiologicznej ziemi, często występują w tzw. ryzosferze roślinnej (strefie korzeniowej).
Najlepszymi sprzyjającymi warunkami bytowania promieniowców jest gleba obojętna. Na glebach kwaśnych i zasadowych, jak wykazano, promieniowce produkują znacznie mniej związków p/bakteryjnych.
W warunkach laboratoryjnych trudno jest je wyhodować, wymagają bowiem specyficznych warunków środowiskowych, m. in. obecności innych mikroorganizmów, z którymi żyje w symbiozie w miejscu bytowania.

Promieniowce wytwarzają antybiotyki o fioletowym zabarwieniu - mederrodynę, niebieską aktynorydynę, brązową medermycynę.

Pamietajmy, by nie wypalać bezmyślnie traw, niszczy się biotop z pożytecznymi drobnoustrojami, nie mówiąc już o bezbronnie ginących zwierzętach.
Istnieją doniesienia o izolowaniu promieniowców ze świeżych i opadłych liści m. in. igieł sosny, liści bambusa, drzewa wiśniowego, cedru japońskiego, krwawnicy, japońskiej róży oraz drzewa kamforowego.
Wyizolowano również promieniowce z mrowisk mrówek tnących liści, żyjących w symbiozie z grzybami.
Odkryto, że szczepy Pseudonocardia tworzą na powłokach mrówek biofilm. Promieniowce pozyskiwane z mrówek wytwarzają związki należące do kondicyn, antymycyn oraz walinomycyn posuadające właściwości przeciwdrobnoustrojowe.

Ciekawym źródłem pozyskiwania szczepów promieniowców są jaskinie, ciemne, zimne i wilgotne, także pajęczyny, jaja pająków i innych pozostałości po pająkach.

Literatura:
Postępy Mikrobiologii. 2013, 52, 83-91. Promieniowce - występowanie i wytwarzanie związków biologicznie czynnych. PZH Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego.

poniedziałek, 31 grudnia 2012

Kolory w mikrobiologii - barwa moczu


Czy zdarzyło się Wam kiedykolwiek podczas sikania zaniepokoić z powodu nietypowej barwy moczu?

Mogę się założyć, że w swoim życiu każdy miał chwile zwątpienia gdy zauważył, że sika krwią, na czerwono.

W większości przypadków czerwona lub różowa barwa moczu pojawia się po spożyciu buraczków ćwikłowych, także jeżyn, o ile mocz jest tylko kwaśny. Trzeba również wziąć pod uwagę czy nie braliśmy leku p/bólowego ibuprofenu.

W przypadku, gdy mocz jest zasadowy po spożyciu buraków będziemy sikać na żółto, natomiast również przy zasadowym moczu po zjedzeniu rabarbaru na różowo lub czerwono.

Czerwonopomarańczowy mocz pojawi się przy antybiotyku ryfampicynie. Czerwonobrunatny zażywając metronidazol.

Po zjedzeniu marchewki czy witaminy A mocz może zmienić barwę na żółtopomarańczową. W ramach eksperymentu możemy sprawdzić czy zmieniony kolor moczu rzeczywiście jest z tych produktów, barwa znika po dodaniu eteru.

       Gorzej, gdy nasz mocz przybiera barwę niebieskozieloną. To już powinno wzbudzić prawdziwe zaniepokojenie. Przyczyną może być groźna infekcja bakteryjna wywołana przez pałeczkę ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa.

       W medycynie znane jest pojęcie 'Zespół zielonej pieluszki' - kiedy w moczu niebieskie indygo wskazuje na rodzinnie występujący defekt metaboliczny polegający na zaburzeniu tryptofanu.

'Zespół czerwonej pieluszki' - spowodowany przez bakterię chromogenną Serratia marcescens, która wytwarza czerwony barwnik w warunkach tlenowych w 25 - 30 st. C. 
O bakteriach i pigmentach przez nie wytwarzanych pisałam wcześniej     >>> Kolory w mikrobiologii

     Jeśli mocz zostawimy na jakiś czas i zauważymy, że po ekspozycji na światło dzienne staje się ciemniejszy należy podejrzewać choroby krwi.  Powstaje ciemnobrązowy mocz, niezależnie od jego objętości oraz ciężaru właściwego, gdy we krwi pojawia się duża liczba krwinek sierpowatych. Porfirie to grupa chorób metabolicznych, genetycznie uwarunkowanych (defekt enzymów biorących udział w syntezie hemu).
Ciemne zabarwienie moczu może być spowodowane obecnością herbatki 
goldenseal -herbatka ze złotego korzenia rośliny Hydrastis canadensis (gorzknik kanadyjski).
     Należy zwracać uwagę czy mocz jest mętny. Może świadczyć o bakteriurii, ale niekoniecznie. Mleczna barwa może świadczyć o dużej ilości leukocytów wielojądrzastych, nadmiarze kwasu szczawiowego, obecności tłuszczów w moczu (zespół nerczycowy), a nawet chylurii (obecność chłonki w moczu). 



poniedziałek, 5 grudnia 2011

Kolory w mikrobiologii

W diagnostyce mikrobiologicznej identyfikuje się patogeny w oparciu o ich cechy fenotypowe, o wyniki badania aktywności biochemicznej, o badanie i ocenę mechanizmów oporności na antybiotyki.
Kilkudniowa hodowla na agarze z krwią baranią
Mikrobiolog zwraca również w swojej pracy uważnie na takie detale jak kolor, zapach, konsystencja. Dotyczy to zarówno materiału badanego, jak też oceny hodowli bakteryjnej.
Ropa może mieć kolor od zielonożółtego, niebieskozielonego do brązowoczerwonego, w zależności od rodzaju drobnoustroju.
piocyjanina zielony barwnik wytwarzany przez Pseudomonas aeruginosa
       Z ran pooperacyjnych, oparzeniowych  lub urazowych, z których  często izoluje się pałeczkę ropy błękitnej ropa, a także podłoża na których hoduje się Pseudomonas aeruginosa przybiera piękny zielononiebieski kolor. Bakterie ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa produkują barwniki: piocyjaninę,  fluorosceinę, czerwoną piorubinę oraz brązową melaninę.
Czerwony kolor ropy spowodowany może być domieszką krwi lub hemoglobiny.
       Dzięki wytwarzaniu czerwonego pigmentu (prodigiozyny) zasłynęła pałeczka Serratia marcescens, jako pałeczka krwawa zwana też pałeczką cudowną. Rośnie w obecności skrobi zawartej w chlebie, to właśnie ta bakteria mogła być odpowiedzialna za niektóre przypadki nazywane cudami eucharystycznymi, polegającymi na pojawieniu się substancji przypominającej krew na hostii.
 Ocena morfologiczna jednostek tworzących kolonie na agarze Sabourauda, lub innych chromogennych podłożach - ich wygląd, kolor, kształt służą do wstepnego różnicowania rodzajów grzybów.
Kolonie gładkie białe, różowe lub czerwone poddawane są ocenie mikroskopowej, gdzie w preparacie barwionym metodą Grama oglądamy blastospory, artrospory grzybów drożdżopodobnych.
Kolonie puszyste różowe, białe, szare, beżowe, zielone również oglądamy pod mikroskopem. Oceniamy konidiofory z makrokonidiami, komórki pączkujące i inne struktury rakietowate, guzowate, chlamidospory etc
Grzyby rodzaju Aspergillus (kropidlaki) tworzą białe puszyste kolonie, które w miarę powstawania barwnych zarodników przybierają różne kolory.
Grzyby pleśniowe, w tym kropidlaki rozmnażają się za pomocą zarodników tworzących się na trzoneczkach, nadając im kształt kropidła. Ze względu na zabarwienie grzybni możemy podzielić gatunki następująco:
grzybnia żółto-pomarańczowa (http://mikrobiologia-aordycz.blogspot.com/2012/10/grzyby-plesniowe-na-suszonych.html )
kropidlak żółty (Aspergillus flavus)
kropidlak zielony (Aspergillus glaucus)
kropidlak pomarańczowy (Aspergillus ochraceus)
grzybnia czerwona
kropidlak czerwony (Aspergillus ruber)
kropidlak różowy (Aspergillus roseus)
kropidlak różnobarwny (Aspergillus versicolor)
grzybnia zielona
kropidlak różnobarwny (Aspergillus versicolor)
grzybnia czarna
kropidlak popielaty (Aspergillus fumigatus)
kropidlak czarny (Aspergillus niger)
Aspergillus terreus
Candida albicans (zielone CFU) na podłożu chromogennym


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...