poniedziałek, 12 grudnia 2011

Moraxella catarrhalis - diagnostyka mikrobiologiczna

Zjawisko patogenności pośredniej w anginie paciorkowcowej polega na równoczesnej obecności w górnych drogach oddechowych paciorkowca i bakterii wytwarzających ß-laktamazy.Bakterie te, nie będąc bezpośrednią przyczyną stanu zapalnego, chronią paciorkowce przed bakteriobójczym działaniem penicyliny i innych antybiotyków ß-laktamowych, powodując ich rozkład w miejscu zakażenia. Kopatogenami są zwykle bakterie stanowiące florę fizjologiczną gardła lub potencjalne patogeny u nosicieli. Należą do nich Staphylococcus aureus, pałeczki Moraxella catarhalis i Haemophilus influenzae oraz beztlenowce takie jak Peptostreptococcus melaninogenica, Bacteroides oralis, Fusobacterium sp.
Odsetek pałeczek Moraxella catarrhalis wytwarzających ß-laktamazy typu BRO-1 i BRO-2 rozkładających penicylinę i aminopenicyliny wynosi obecnie w Polsce ponad 80%. Dwoinki ß-laktamazododatnie są nadal wrażliwe na amoksycylinę z inhibitorem, cefalosporyny II (cefuroksym) i III generacji, makrolidy, kotrimoksazol, doksycyklinę, fluorochinolony. 

Moraxella catarrhalis na agarze z dodatkiem 5% krwi baraniej, rosną jako białe, drobne, nie hemolizujące kolonie, łatwo przesuwające się po podłożu.
Moraxella catarrhalis na Columbia agar z dodatkiem 5% krwi baraniej

  
Do identyfikacji bakterii oksydazo-dodatnich, a do takich należy Moraxella catarrhalis stosuje się test na oksydazę - tj. test na obecność enzymu z grupy porfiryn - oksydazę cytochromową.  Na testowy pasek bibułowy nasączony odpowiednią substancją  chemiczną rozprowadzamy masę bakteryjną ezą lub bawełnianą! wymazówką. Po kilkudziesięciu sekundach porównujemy zabarwienie paska bibułowego. Bakterie oksydazo-dodatnie zmieniają bibułę na granatowy kolor. 
Do różnicowania bakterii z rodzaju Moraxella od Neisseria służy TEST BC.  Krążek bibułowy diagnostyczny  wysycony glukozą i błękitem bromotymolowycm 



Wybarwiony szczep na niebiesko-zielony kolor to Moraxella catarrhalis. Kolonie wybarwione na oliwkowy lub żółty kolor identyfikujemy jako Neisseria sp. 
Moraxella catarrhalis - dwoinka Gram (-) oksydazododatnia, katalazododatnia jest trzecią co do częstości (12%)  izolowaną bakterią z dróg oddechowych. Bakteria wcześniej nazywana była Neisseria catarrhalis oraz Branhamella catarrhalis. Jest czynnikiem etiologicznym odpowiedzialnym za ostre zapalenie ucha środkowego (10 - 15%), ostre zapalenie zatok, zapalenie gardła i migdałków. 
Bakterie Moraxella catarrhalis w większości przypadków stanowi fizjologiczną florę bakteryjną, kolonizując błony śluzowe nosogardzieli nie wywołują żadnych objawów klinicznych, jednak w sprzyjających warunkach mogą uszkadzać sąsiadujące tkanki oraz penetrować do układu krwionośnego i centralnego układu nerwowego. W anginie paciorkowcowej, czynnikiem patogennym jest Streptococcus pyogenes, jednak Moraxella catarrhalis może stać się pośrednim patogenem.



Literatura:

Współczesne standardy rozpoznawania i leczenia zakażeń dróg oddechowych http://medius.com.pl/index.php?PAGE=telegram&TEL_CUR_ID=198&return=archives 

czwartek, 8 grudnia 2011

Patulina w produktach spożywczych

Chyba wszyscy wiedzą, że nie należy spożywać zapleśniałych owoców. Nie mamy pewności czy odżywki dla niemowląt są bezpieczne i zdrowe. Nie mamy pewności czy soki, soczki, dżemy, marmolady, przeciery czy inne kremogeny nie są wytwarzane z nadgniłych zapleśniałych owoców jabłek, wiśni, moreli, gruszek, nektarynek, czarnej porzeczki, pigwy, ale także pomidorów. 
Czy zdajemy sobie sprawę, że nawet najmniejsza pleśń na konfiturach czy pieczywie, albo zgnilizna owoców może wywoływać alergię pokarmową, a także doprowadzić do poważnego zatrucia?
Owoce nadgniłe  są skażone przez grzyby z rodzajów: Penicillium, Aspergillus, Byssochlamys. Te grzyby pleśniowe syntetyzują bardzo groźną mykotoksynę zwaną patuliną.  Patulina jest trwała w środowisku kwaśnym, nie ulega niszczeniu przy pH 3,0-6,5, jest odporna na pasteryzację i wyjaławianie. Jak wszystkie mykotoksyny jest produktem przemiany materii grzybów magazynowana wewnątrz komórek grzybni lub wydzielana do otaczającego środowiska.Produkty skażone pleśniami nawet po usunięciu grzybni i tak pozostają toksyczne. Patulina jest rozpuszczalna w wodzie, więc istnieje ryzyko jej obecności w przetworzonych owocach.
Patulina uszkadza śluzówkę jelit, włącznie z degeneracją komórek nabłonkowych, zapaleniem, owrzodzeniem i krwawieniem.
Co prawda owoce zapleśniałe nie stanowią one bezpośredniego zagrożenia zdrowia dla człowieka, bo się ich po prostu nie je, jednak problem mógłby się pojawić w przypadku wykorzystania takich owoców w przetwórstwie spożywczym. Nie mamy pewności czy do masowej produkcji nie  wykorzystywane są, chociażby w małym stopniu nadgniłe owoce.
Nie mamy pewności czy odżywki dla niemowląt są bezpieczne i  zdrowe.
Firmy produkujące przetwory owocowe są zobowiązane do wykonywania badań w kierunku zawartości patuliny. Ale czy tak jest? 
Wg danych z lat 1999-2003 stwierdzono patulinę w 22,7% badanych sokach, ale jej stężenie nie przekraczało dopuszczalnej normy. Zawartość patuliny powyżej normy stwierdzono w 1,1% badanych soków. 
Dopuszczalna zawartość patuliny w odżywkach dla niemowląt:
W Czechach i Słowacji - 20 mikrogramów/kg
w Unii Europejskiej - 10 mikrogramów/kg (ale np w Niemczech i Wielkiej Brytanii - brak zaleceń)
w pozostałych krajach - brak zaleceń
3 dniowa hodowla grzybow plesniowych
Gatunki pleśni wytwarzające mykotoksynę - patulinę
  • Penicillium expansum
  • Aspergillus clavatus
  • Byssochlamys nives,
  • Byssochlamys fulva
4 dniowa hodowla grzybow plesniowych





Źródło:
Mykotoksyny, produkty spożywcze a zdrowie człowieka. Postępy Mikrobiologii. 2007, 46, 2, 167-177
http://www.czytelniamedyczna.pl/2391,mikotoksyny-jako-zrodlo-zanieczyszczen-zywnosci-pochodzenia-roslinnego.html
http://www.czytelniamedyczna.pl/3528,mikotoksyny-niebezpieczne-metabolity-grzybow-plesniowych.html

poniedziałek, 5 grudnia 2011

Kolory w mikrobiologii

W diagnostyce mikrobiologicznej identyfikuje się patogeny w oparciu o ich cechy fenotypowe, o wyniki badania aktywności biochemicznej, o badanie i ocenę mechanizmów oporności na antybiotyki.
Kilkudniowa hodowla na agarze z krwią baranią
Mikrobiolog zwraca również w swojej pracy uważnie na takie detale jak kolor, zapach, konsystencja. Dotyczy to zarówno materiału badanego, jak też oceny hodowli bakteryjnej.
Ropa może mieć kolor od zielonożółtego, niebieskozielonego do brązowoczerwonego, w zależności od rodzaju drobnoustroju.
piocyjanina zielony barwnik wytwarzany przez Pseudomonas aeruginosa
       Z ran pooperacyjnych, oparzeniowych  lub urazowych, z których  często izoluje się pałeczkę ropy błękitnej ropa, a także podłoża na których hoduje się Pseudomonas aeruginosa przybiera piękny zielononiebieski kolor. Bakterie ropy błękitnej Pseudomonas aeruginosa produkują barwniki: piocyjaninę,  fluorosceinę, czerwoną piorubinę oraz brązową melaninę.
Czerwony kolor ropy spowodowany może być domieszką krwi lub hemoglobiny.
       Dzięki wytwarzaniu czerwonego pigmentu (prodigiozyny) zasłynęła pałeczka Serratia marcescens, jako pałeczka krwawa zwana też pałeczką cudowną. Rośnie w obecności skrobi zawartej w chlebie, to właśnie ta bakteria mogła być odpowiedzialna za niektóre przypadki nazywane cudami eucharystycznymi, polegającymi na pojawieniu się substancji przypominającej krew na hostii.
 Ocena morfologiczna jednostek tworzących kolonie na agarze Sabourauda, lub innych chromogennych podłożach - ich wygląd, kolor, kształt służą do wstepnego różnicowania rodzajów grzybów.
Kolonie gładkie białe, różowe lub czerwone poddawane są ocenie mikroskopowej, gdzie w preparacie barwionym metodą Grama oglądamy blastospory, artrospory grzybów drożdżopodobnych.
Kolonie puszyste różowe, białe, szare, beżowe, zielone również oglądamy pod mikroskopem. Oceniamy konidiofory z makrokonidiami, komórki pączkujące i inne struktury rakietowate, guzowate, chlamidospory etc
Grzyby rodzaju Aspergillus (kropidlaki) tworzą białe puszyste kolonie, które w miarę powstawania barwnych zarodników przybierają różne kolory.
Grzyby pleśniowe, w tym kropidlaki rozmnażają się za pomocą zarodników tworzących się na trzoneczkach, nadając im kształt kropidła. Ze względu na zabarwienie grzybni możemy podzielić gatunki następująco:
grzybnia żółto-pomarańczowa (http://mikrobiologia-aordycz.blogspot.com/2012/10/grzyby-plesniowe-na-suszonych.html )
kropidlak żółty (Aspergillus flavus)
kropidlak zielony (Aspergillus glaucus)
kropidlak pomarańczowy (Aspergillus ochraceus)
grzybnia czerwona
kropidlak czerwony (Aspergillus ruber)
kropidlak różowy (Aspergillus roseus)
kropidlak różnobarwny (Aspergillus versicolor)
grzybnia zielona
kropidlak różnobarwny (Aspergillus versicolor)
grzybnia czarna
kropidlak popielaty (Aspergillus fumigatus)
kropidlak czarny (Aspergillus niger)
Aspergillus terreus
Candida albicans (zielone CFU) na podłożu chromogennym


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...